Χημική αντίδραση

βάμμα ηλιοτροπίου
πάνω στην πλάτη
μες στις φλέβες σου
του δέρματος γεύομαι
το φοβερό PH σου
μηρυκάζω τα ιόντα σου
σκληρά ήπια μαλακά
και τα οξέα τα εξωτερικά
σε καταλύουν
σιγά ασθενή μετά ισχυρά
ολοσχερώς διαβρωτικά
υγρά και στέρεα
ζεύγους διάλυση
με περικλείουν
ο δείκτης κύρτωσε
εκμηδενιστική ογκομέτρηση
καθώς φαίνεται
ήσουνα βάση
αντιδρούν
μας αποκλείουν

Απροϋπόθετοι άνθρωποι

μιλάνε μόνοι τους
στέκονται στη μέση του πουθενά
γελάνε υστερικά και φοράνε
ελαττωματικά πλαστικά
χορεύουν άσχημα
βρίζουν χωρίς συναίσθημα
μυρίζουν κωδεΐνη και βαρβιτουρικά
στον ύπνο τους μιλάνε πρόστυχα
συχνάζουν τις νύχτες σε εργοστάσια
είναι φτιαγμένοι από κραγιόν και μεϊκάπ
και τα όνειρά τους έρχονται
από τους λόφους στο Αφγανιστάν
ως το τρεχούμενο αίμα στα βουστάσια
δεν έχουν προϋποθέσεις
μόνο αλλεργίες σε όλα τα υλικά
τρώνε λυγμούς και σφάζουν μνήμες
περπατούν μόνο ανάποδα
λέγονται τελείες και ντεφορμέ παράσιτα
κλείνουν τις πόρτες για να μπούνε
είναι μωρά γεμάτα άχυρα
σε οικογένεια δεν χωρούνε
χωρίς ψυχή φωτοσυνθέτουν δεν ζούνε
κρυφά αγαπούν νεκρούς κι αγάλματα

Ερινύες

μολυσματική ασθένεια
εξαπλώνομαι στα άκρα σου
στα πεζοδρόμια και στις υπηρεσίες
κατατρώω τις ουρές σου
κλέβω τα σούπερ μάρκετ
και τα βιβλιοπωλεία σου
στέκομαι και θάβω το είναι μου
στις φανταχτερές πλατείες
πνίγομαι στις ταμειακές μηχανές
στις φασιστικές ιδεολογίες
είμαι το αρνητικό το πρόσημο
στην ένα ευρώ πίτσα σου
και στα γιγάντια σινεμά σου
ο άστεγος του κουτιού
στις οικογενειακές κατοικίες
η υγρασία πίσω από την κουλτούρα
και η ασχήμια της ομορφιάς σου
είμαι η μοναχικότητα του σεξ
η χοντρή μπάρμπι
ο νεκρός θεός
τα αιματηρά οπισθόφυλλά σου
ο άνθρωπος μέσα στα γιγάντια άδεια πιάτα
η βραδινή βάρδια τα σφαγμένα ζώα
και τα άδεια δωμάτια
βγαίνω από τα σωθικά σου κι
εξαπλώνομαι στα άκρα σου
υψηλού κινδύνου
μολυσματική ασθένεια
ρίσκο καθημερινού θανάτου
στη φυσική τάξη πραγμάτων σου
θα με βρεις μπροστά σου
οι ερινύες του μύθου σου είμαι
η εκδίκηση για τα νεκρά παιδιά σου

Σαν τον χριστό

είμαι μέσα στην οθόνη
το χιαστό μου σώμα λιώνει
για μας υπάρχει πολύ πάθος
όλα είναι ανάποδα
δεν πρέπει να ανησυχώ
όσο ακούω τον συνειρμό
και βλέπω στον νεροχύτη
το νεκρό και το άβιο
τα μαξιλάρια μου είναι λάθος
μα αυτό που με τρομάζει
έιναι ότι τις νύχτες το χέρι σου
ακουμπάει στον σταυρό
κι είμαι κι εγώ σαν τον χριστό
τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ
κι αν στριφογυρνώ δεν φταις εσύ
φταίει που πάνω μου το κράτος
στραγγίζει το αίμα του πειράματος
γλείφει το φως το απορρυπαντικό
προτάσσει το φυσιολογικό
μετράω ξαναμετράω
νύχτες σκαλίζουν ένα κενό εσωτερικό
που χύνεται σαν τσάι στο καθιστικό
σε λεκέ έξτρα ανόθευτο
τα μαξιλάρια μου σταθμεύουν σε λάθος
πρόκειται το σημείο του εγώ
με σπρώχνει σε ανεξιχνίαστο βάθος
να θυμάσαι πως τα βράδια
αδυνατώ να κοιμηθώ
κι είναι εκεί το εγώ κι είναι το πάθος

Κι ο θεός είναι νεκρός

και τα μάτια σου ανοίγουν
κι ο θεός είναι νεκρός
σε μια στιγμή μπορούν να αλλάξουν όλα
και μέσα από το στόμα σου
βγαίνουν παράσιτα λύονται προς τα έξω
μία βία από το λάρυγγά σου που κόβεται
η αθωότητά σου δεν βρέθηκε ποτέ
δεν υπέγραψες υπεύθυνη δήλωση
υπάρχεις ή  και όχι
είναι δημοκρατική απόφαση
μη φοβάσαι κι ο θεός είναι νεκρός
η γλάστρα είσαι στον διάδρομο
αναμονής προβλεπόμενων γεγονότων
θα πεθάνεις εδώ ή εκεί
κάθε διάβαση είναι μονόδρομος
και κάθε σπίτι κρύο και κλειστό
δεν μιλάς δεν απαντάνε
κι ο ήλιος εκεί πάντα σταθερός
φτιαγμένη από το σάλιο ξένων στομάτων
δύο συν ένας δώρο εραστές αδιαρκείας
το φως τονίζει πιο έντονα τη μοναξιά σου
κι ο θεός είναι νεκρός

Άνω θρώσκεις

τρώω γρασίδι πάρκου
κατουράω τις λέξεις μου
πίνω τις σκέψεις μου
κρατιέμαι από τρίχες
φοράω την επιδερμίδα
τα κόκκαλά μου
κοιμάμαι τα πρωινά μου
στις ώρες κάθομαι
ακούω τα όνειρά μου
μα δεν σε πιάνω
όλο κοιτάς προς τα πάνω
και δεν σε φτάνω

Αχ πλαστικό

λατρεύω το πλαστικό
την αίσθησή του την αντοχή του
τη σταθερότητα και την υπομονή του
στις αναμνήσεις μου είναι φωτεινό
το αγαπώ όσο μολύνει όσο διαλύει
όσο υπάρχει αυτό στη θέση στο πραγματικό
όσο χωρίζει τα σώματά μας
τα όνειρά μας και παύει κάποιον
αόριστο υπέρτατο σκοπό
πάντα ξεχνούσα και ήθελα να στο πω
ότι με συνθέτει με αναλώνει με μετατρέπει
κι έχει τύχει να το ερωτευτώ
να το ασφαλίσω να το φροντίσω
και μέσα σε αυτό
απορροφητικά να κλειστώ
το μισώ το αγαπώ το μισώ
πόσο μισώ το πλαστικό

Προνοητικότητα

όταν ήμασταν παιδιά
μας έκοβαν σε κομματάκια το φαγητό
για να μην πνιγούμε από αυτό
ώστε το σύστημα να μας χτυπά
στην παρεγκεφαλίδα με ένα ρόπαλο
μέχρι το κεφάλι μας να λιώσει στο πιάτο
αφού έχουμε φάει όλο μας το φαγητό
για να είμαστε διαθέσιμα για την κοπή
ώστε να ταϊσουν προσεκτικά με εμάς
ένα άλλο παιδί

Ποιήτριες

τρώμε κοινωνικές πράξεις
ανοίγουμε δημόσια τα ράμματά μας
σε πιάτα στοργικά πλαστικοποιημένα
ταξικά και δομικά αποστειρωμένα
φορούμε γάντια λάτεξ στα κορμιά μας
πάσχουμε από ευγένειες ενάντια στα οράματά μας
το codebar μας έχει ψευδαισθήσεις
είμαστε το ελάττωμα στις αιώνιες γαλουχήσεις
προσοχή σε ποιον στρατό
θα μας επιτάξεις
γιατί είμαστε εμείς που τρώμε
τις κοινωνικές πράξεις

Πρωινή βλάστηση

ξύπνησα ένα πρωί
κι είχε φυτρώσει μια φυλλωσιά
στα κόκαλά μου
το αίμα μου έγινε χώμα βαρύ
το βράδυ σε έβλεπα στα όνειρά μου

Του άγιου σαλιγκαριού

για τα σαλιγκάρια δεν μιλάει καμιά
μόνο τα τρώνε οι σιχαμένοι

ποτέ δεν πείραξε κανέναν
άγιο σαλιγκάρι του αγρού
όλοι το παρομοίαζαν
με σοφό γέρο άνθρωπο
ώσπου έσπασε από τη δύναμη
ψυχή έκρυβε στην πλάτη του
όσο κουβαλούσε
το στάχυ και το αγριάχορτο
μια κρύα παγωμένη μέρα
του ma you

Ποιητική συλλογή

κάποια στιγμή
κακιά καλή
μια συλλογή ποιητική
θα ξεφυτρώσει
στις τρίχες στις ρυτίδες στις κλειδώσεις
στα γόνατα στα δάχτυλα στο πρόσωπο
στα αυτιά μου στο μουνί μου στην κοιλιά μου
στα χείλια μου στα πνευμόνια μου στα κόκαλά μου
εκεί θα σταματήσει

τίποτα δεν φτάνει μέχρι την καρδιά μου

Εξωτερικού Χώρου

φυτά εδώ
οικονομικές τιμές
ιδανικές προσφορές
είναι όλα καλλωπιστικά
μοναδικές ευκαιρίες
για το μπαλκόνι σας για το κρεβάτι και το σεντόνι σας
εξωτερικευμένες σημασίες
επιδερμίδα φθηνή
αγοράστε τώρα
αποκλειστικά και μόνο για εσάς
κενές συνουσίες

Ανατομία φυτών

σε άρχισα από τον μίσχο σου
κυλούσα ακόμα
από την πάνω επιδερμίδα
το δάχτυλο μεσόφυλλα
ύγραινα
στην πρωτοσκληρεϊδα
μεταξυλικά κατέβηκα σιγά
στου βλαστού σου το βάθος
σπογγώδες το πάθος
παρέγχυμα
στη δευτερεύουσα νεύρωση
υπέστησαν τα χέρια μου παράλυση
και μια επιθανάτια ώση τραγική
του έρωτος παύση

Βιγόνιες

ανθισμένες βιγόνιες
που ξεπετάγονται
στο δέρμα σου
ξεπετάγονται και
ανοίγουν και κλείνουν τους πόρους σου
φιλούν τα μικρά σου σπυράκια και
σχίζουν τις ουλές σου
και βγάζουν την καρδιά σου
προς τα έξω σαν αίμα
μέσα από τις μικρές ελιές σου
ουρλιάζουν το μέσα σου
αναθεματισμένες βιγόνιες