από τον κρότο
των ψυχών που σπάνε
απέναντι
κλαίνε οι κουρτίνες
λιποθυμάει το τζάμι
άνοος ήλιος
δεν φτάνει ποτέ
στους διαδρόμους
μόνο οι υδρορροές χαμογελάνε
ψεύτικα καθώς πέφτουν
κι ένα μαύρο κενό
σε εκείνο το τετράγωνο
στο μεσαίο
κάτω παράθυρο
λίγο πριν το τέλος
