 |
| George Romney. Mother and Child. |
Ι.
Μητέρα,
κληρονομιά η θλίψη σου
ήμουν μικρή
δεν πρόλαβα
έκοψες τους μίσχους
για να μη γρατζουνιστώ
κι άνθη δεν είδα
ΙΙ.
κι αυτή
τρέχει παστρικά
από το πρωί
να τα σιάξει όλα
να πλύνει λάθος παντελόνια
να ματώσει το όνειρο
να σκληρύνει το πρόβλημα
ας είναι και ξένο
κι αυτή τι κακό
θαρρείς σε έχει πάντα στο χέρι
περιμένει τον εξαποδώ
κι αυτή μα πώς στο καλό
το φυσάει να κρυώσει
κι ας το θέλεις καυτό
κλάμα στο σίριαλ
κλάμα στο ποίημα
κλάμα στο κάθε βρώμικο χιλιοστό
ούτε κουβέντα όμως
κι αυτή
για κλάμα
στην κάθε σου κηδεία
ΙΙΙ.
όταν με φιλούσε
και μου έλεγε
σε αγαπώ
θυμόμουν τον Ιούδα
IV.
την πρώτη φορά είπε
θα δανειστεί
της τα έδωσα
από τότε
έπαψα να δανείζομαι
τη δεύτερη είπε
τα πουλάει όλα
έμεινε με τίποτα
είχα κρατήσει κάποια
της τα δίνω
χάνω τον έλεγχο
ακόμα πληρώνω
πέρασε τρίτη και τέταρτη
έφτασε έρμη η φορά
που έμεινα
προσφέροντας
χωρίς κάτι να δώσω
V.
σε κλείδωσε από έξω
όταν ήσουν πέντε
-είχε νεύρα,
τώρα τη συγχωρείς-
μα από τότε
δεν ξέρεις πώς να βγεις
το έξω
είναι τόσο μεγάλο
που δεν σε χωράει
VI.
γυάλινος θόρυβος
σπάει τα πλευρά της
το κρακ έγινε αιτία
για χρόνια αϋπνία
μαλώνουν
ξεχνάει ότι με αφήσανε
στο τασάκι να καίγομαι
μαζί μου τρεις ακόμα
θυσία για τους θεούς
που μέσα τους
ποτέ δεν βρήκαν
VII.
η τηλεόραση λειτουργεί
σαν καθαρτήριο
τα τσιγάρα που με έστελνε
να της πάρω
τα θυμάμαι ένα-ένα
όταν παίρνω τα δικά μου
ευτυχώς τα κουτάκια μπίρας
τώρα πια
δεν κοστίζουν ακριβά
τόσο όσο τα χρόνια που έφαγα
για να ξεπεράσω
τη φασαρία
από τα άλλα δωμάτια
VIII.
άγιος άνθρωπος
ο ψυχαναλυτής
πασχίζει
αυτή να θεραπεύσει
όχι τη δική μου
τη δική του
IX.
μου έμαθες να αγαπώ
και να φοβάμαι να αγαπήσω
πώς γίνεται αυτό
μία μαμά μόνο ξέρει
Χ.
κάποια στιγμή
θα γίνω αυτή
κι όλα θα τα ξεχάσω
XΙ.
Μητέρα,
πού είσαι τώρα
για να σε βρω
για να σε χάνω πιο συχνά
για την κουρτίνα που έσκισα
και τη σφαλιάρα που έφαγα
στην πρώτη μαλακία
τύραννος ή άγγελος
ένα και το αυτό
πού είσαι
να με δροσίσεις πριν σου πω
ότι πάλι άργησες
κι έπιασε χειμώνας
πού είσαι
να με κάψεις
ζωντανή
σαν έρθει καλοκαίρι
πού είσαι να σου πω
στρώνω σεντόνια
μαγειρεύω στους εκατόν ογδόντα
βάζω πλυντήριο βαθμούς σαράντα
με μαλακτικό
να σου πω πού είσαι
όταν χάνω τον έλεγχο
πού είσαι όταν πάω να πέσω
πριν χτυπήσω
εκείνο το λεπτό
πού είσαι
να μου θυμίσεις μαζί
με το να φάω και να κοιμηθώ
πως τώρα πρέπει να προσέχω
τώρα που σε χρειάζομαι
πρέπει να μάθω
πως δεν είσαι εδώ
ΧII.
κι αυτές
κάνουν πως
τα καταλαβαίνουν όλα
και δεν καταλαβαίνουν τίποτα
XIII.
πήγε στην Τήνο
για διακοπές
επέστρεψε με ένα
κομποσκοίνι
αρνιόμουν
βασανιζόμουν
κι εφτά μέρες
τον Γολγοθά μου
ανέβαινα
έμεινε ένα μαύρο σχοινί γεμάτο
σκόνη στο ράφι
