βάλε το κορμί σου εκεί
όπου γουστάρεις
και αν δεν συνάδει κάψ’τους
μη τους αφήσεις να σε πάρουν για τρελό
μη μαραζώσεις
για σένα κόσμος έγινε
για σένα κόσμος πάλεψε
κι ας μη σου φανερώθηκε ποτέ
έχεις ακόμα ρίζες για να ψάξεις
ύστερα να σηκωθείς ψηλά
στιγμή μη φοβηθείς
στιγμή να μη σε νοιάξει
τα δέντρα πώς αντέχουν
που σαν τα κόψεις γδέρνουν
σχίζουν μπετά σχίζουν χαρτιά
σχίζουν μυαλά και σπίτια
δώσε μια γκρέμισέ τα δεσμά σου
να τρελαθείς, να φωνάξεις, να τσιρίξεις
για αυτές που τις έκλεισαν το στόμα
για αυτές που τις αγγίξανε με τη βία
για αυτές που έφυγαν μικρές από λάθη ανθρώπου
για αυτές κι αυτούς που χάνονται και πίσω δεν γυρίζουν
ούρλιαξε για το άδικο
κι αυτά τα τραύματά σου
για το άδικο των άλλων
αυτών που αγαπάς κι αυτών που αγαπάνε
στιγμή να μη τρομάξεις εμπρός στο τέρας
να το πατήσεις κάτω, μη ξανασηκωθεί
πίσω μη δεις και μη τυχόν γυρίσεις
κι όποιος σου πει πως αντιδράς
στάσου απέναντί του
πες του ευθέως τι τραβάς τον θάνατο πολέμα
αν η ζωή ρημάδεψε
κανένας μας δεν φταίει
δουλειές που μας σκοτώνουνε δεν αξίζουν στάχτη
να πάει ο διάβολος σεργιάνι
τους αρχηγίσκους όλους να ραντίσει
κι όποιος στη φύση αντισταθεί
αυτή να του χιμήξει